Αυτή τη φορά δεν θέλω να δείξω καμία εικόνα .Δεν θέλω να προσθέσω κανένα όνομα ούτε περιοχή. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να γράψω .Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα κάθε μέρα κάτω απο την σηκωμένη μας μύτη και ούτε που το παίρνουμε πρέφα.Σκεφτόμαστε..σκέφτομαι φαντάσματα του παρελθόντος να με στοιχειώνουν ακόμα και σήμερα και από εκεί που είσαι μόνος ανάμεσα στα παπλώματα σου ,νομίζεις ότι σε κυνηγάνε και τρέχεις να κρυφτείς.Αναλώνεσαι χωρίς λόγο.Για κανένα λόγο.Γιατί?.. Και ξαφνικά μια σπίθα. Και ξαφνικά άνοιξες για λίγο τα μάτια σου και είδες επιτέλους κάτι .Είδες κάτι που τα φαντάσματα είναι τώρα πια πουά σεντόνια.Πουά ήταν απο την αρχή..
Άννα